(به بهانه نزدیکی به اربعین حسینی)
گروهی از محدثین از معاویه بن وهب نقل کرده اند که وى گفت:
اذن خواستم که بر امام صادق علیه السّلام داخل شوم، به من گفته شد که داخل شو، پس داخل شده آن جناب را در نمازخانه منزلشان یافتم پس نشستم تا حضرت نمازشان را تمام کردند پس شنیدم که با پروردگارشان مناجات نموده و مىگفتند:
بار خدایا، اى کسى که ما را اختصاص به کرامت داده و وعده شفاعت دادى و مختص به وصیّت نمودى (یعنى ما را وصى پیامبرت قرار دادى) و علم به گذشته و آینده را به ما اعطاء فرمودى، و قلوب مردم را مایل به طرف ما نمودى، من و برادران و زائرین قبر پدرم حسین علیه السّلام را بیامرز، آنان که اموالشان را انفاق کرده و بدنهایشان را به رنج انداخته به جهت میل و رغبت در احسان به ما و به امید آنچه در نزد توست به خاطر صله و احسان به ما و به منظور ادخال سرور بر پیغمبرت و به جهت اجابت کردن فرمان ما ، و به قصد وارد نمودن غیظ بر دشمنان ما.
اینان اراده و نیّتشان از این ایثار تحصیل رضا و خشنودى تو است پس تو هم از طرف ما این ایثار را جبران کن و بواسطه رضوان، احسانشان را جواب گو باش
و در شب و روز حافظ و نگاهدارشان باش و اهل و اولادى که از ایشان باقى ماندهاند را بهترین جانشینان قرار بده و مراقب و حافظشان باش و شر و بدى هر ستمگر عنود و منحرفى را از ایشان و از هر مخلوق ضعیف و قوى خود کفایت نما و ایشان را از شر شیاطین انسى و جنّى محفوظ فرما و اعطاء کن به ایشان برترین چیزى را که در دور بودنشان از اوطان خویش از تو آرزو کردهاند، و نیز به ایشان ببخش برتر و بالاتر از آنچه را که بواسطهاش ما را بر فرزندان و اهل و نزدیکانشان اختیار کردند،
بار خدایا دشمنان ما بواسطه خروج بر ایشان آنان را مورد ملامت و سرزنش قرار دادند ولى این حرکت دشمنان، ایشان را از تمایل به ما باز نداشت و این ثبات آنان از باب مخالفتشان است با مخالفین ما، پس تو این صورتهائى که حرارت آفتاب آنها را در راه محبّت ما تغییر داده مورد ترحّم خودت قرار بده و نیز صورتهائى را که روى قبر ابى عبد اللَّه الحسین علیه السّلام مىگذارند و بر مىدارند مشمول لطف و رحمتت قرار بده و همچنین به چشمهائى که از باب ترحم بر ما اشک ریختهاند نظر عنایت فرما و دلهائى که براى ما به جزع آمده و بخاطر ما سوختهاند را ترحم فرما ،
بار خدایا به فریادهائى که بخاطر ما بلند شده برس، خداوندا من این ابدان و این ارواح را نزد تو امانت قرار داده تا در روز عطش اکبر، که بر حوض کوثر وارد مىشوند آنها را سیراب نمائى.
و پیوسته امام علیه السّلام در سجده این دعاء را مىخواندند و هنگامى که از آن فارغ شدند عرض کردم:
فدایت شوم این فقرات و مضامین ادعیهاى که من از شما شنیدم اگر شامل کسى شود که خداوند عزّ و جلّ را نمىشناسد گمانم این است که آتش دوزخ هرگز به آن فائق نیاید!!! به خدا سوگند آرزو دارم آن حضرت (حضرت امام حسین علیه السّلام) را زیارت کرده ولى به حج نروم.
امام علیه السّلام به من فرمودند: چقدر تو به قبر آن جناب نزدیک هستى، پس چه چیز تو را از زیارتش باز مىدارد؟
سپس فرمودند:اى معاویه زیارت آن حضرت را ترک مکن.
عرض کردم: فدایت شوم نمىدانستم که امر چنین بوده و اجر و ثواب آن این مقدار است.
حضرت فرمودند:
اى معاویه کسانى که براى زائرین امام حسین علیه السّلام در آسمان دعاء مىکنند به مراتب بیشتر هستند از آنان که در زمین براى ایشان دعاء و ثناء مىنمایند [ کامل الزیارات-ترجمه ذهنى تهرانى، ص: ۳۸۰]
منبرک صحبتهاي كوتاه
